می خواهند مخالفت با دولت را به خیابان ها بکشند

   سید صادق روحانی

در هفته ای که گذشت چند تجمع در انتقاد از روند مذاکرات هسته ای برگزار شد. اول مشهد، بعد تهران ، روز شنبه در قم و بعد در اصفهان و اهواز.احتمالا از این به بعد هم شاهد برگزاری چنین تحمعاتی تا رسیدن به توافق جامع هسته ای خواهیم بود. نکته جالب اینجاست که این تظاهرات به فاصله یک روز از سخنان رهبری انقلاب آغاز شد. سخنانی که دولت و منتقدان را به همدلی و همزبانی توصیه می کرد و خواهان رعایت ادب از سوی مخالفان بود. اما یک روز بعد در مشهد عده ای به خیابان آمدند و روند مذاکرات را ذلت بار خواندند و شعارهایی دادند که بیشتر فحش بود تا شعار.( ایـــنـــجـــا را ببینید) اما چرا این اتفاق افتاد؟
1.دولت در سیاست داخلی عملکرد درخشانی نداشته است اما مخالفان دولت در این زمینه دهانشان بسته است. مخالفان این دولت که عمدتا موافقان دولت احمدی نژاد بودند می دانند که رئیس دولت قبلی چه ارثیه ای برای روحانی به جا گذاشته است. شاید هم خیلی هایشان از ترس آبرو فعلا در زمینه سیاست داخلی ورود پیدا نمی کنند.
2.کلاف سر درگم مشکلات اقتصادی آنقدر پیچیده و سخت شده است که دولت روحانی هر حرکتی را که بخواهد انجام دهد با انواع دست اندازها مواجه می شود. رئیس جمهور هم با اشراف به این موضوع رسیدگی به موضوع هسته ای را اولین گام خود قرار داده است چرا که نقطه ای است که حتی اگر حل هم نشود گره ای بر مشکلات اضافه نخواهد کرد.
3.مخالفان دولت از روز نخست روی کار آمدن حسن روحانی در پی دو قطبی کردن فضا بودند. با این حال دولت و شخص رئیس جمهور تا کنون مانع دوقطبی شدن فضا شده اند و جز چند اظهار نظر تند از سوی رئیس جمهور شاهد برخورد جدی با منتقدان نبودیم.
سه گزاره ای که در بالا مطرح شد، اگرچه به ظاهر بی ارتباط به هم بوده اند اما نتیجه جالبی را ارائه دهند. روحانی که وارث یک اقتصاد به شدت بحرانی و درخواست های عمومی فزاینده است ، به دنبال حل مشکلات از سمت تحریم هاست چرا که تنها جایی است که اندکی قدرت مانور دارد و البته تخصص و توان آن را هم دارد. اما می داند که به فرض رسیدن به توافق و رفع همه تحریم ها هم مشکلات اقتصادی یک روزه و دو روزه حل نخواهد شد. مخالفان دولت که همچنان سودای بقا در بهارستان را در سر می پرورانند با اشراف از این موضوع همه تلاش خود را برای مخالفت با روند مذاکرات و بر هم زدن بازی دولت می کنند. از سویی به دنبال قطبی کردن فضای در آستانه انتخابات و تنش آفرینی هستند تا روند حرکت دولت را کندتر بکنند. آن ها همچنین از نارضایتی مردمی به خاطر حل نشدن مشکلات اقتصادی آگاهند. دولت هم تا کنون دربرابر منتقدان خویشتنداری نشان داده است و دست کم تا بعد از مذاکرات هسته ای هم خویشتندار خواهد بود. بنابر این مخالفان دولت می دانند که همه فشاری که می توانند به دولت بیاورند تا قبل از رسیدن به توافق است.
بنا بر این، مخالفان در وهله نخست سعی می کنند که مذاکرات به نتیجه نرسید، در وهله دوم فریاد می زنند که همه مشکلات با مذاکرات حل نمی شود، در وهله سوم همه نوع فشاری را بر تیم مذاکره کننده( حتی از نوع فحاشی) وارد می کنند و در نهایت فاز جدیدی که وارد آن شده اند، کشاندن هواداران خود به کف خیابان است. 

پی نوشت:
اگرچه دولت هم می تواند تجمعی را در حمایت از مذاکرات برگزار کند و یا این مسئله را به رفراندوم بگذارد( نکاتی که در روزهای اخیر از سوی بسیاری از مردم و حتی نخبگان مطرح شده است) اما خوشتنداری دولت در این مسئله مانع از قطبی شدن بیشتر فضا خواهد شد