قیمت‌های مناسب در 60درصد صنایع بورسی

در معاملات روز دوشنبه، شاخص کل تقریبا بدون تغییر (0.9 واحد افت) بار دیگر در کانال 63 هزار واحدی درجا زد.

در معاملات روز دوشنبه، شاخص کل تقریبا بدون تغییر (0.9 واحد افت) بار دیگر در کانال 63 هزار واحدی درجا زد. در این شرایط، بررسی‌ها نشان می‌دهد وضعیت قیمت‌ها در این بازار در سطوح مناسبی قرار دارد؛ به طوری که صنایع با 60 درصد ارزش کل بازار نسبت قیمت به درآمد (P/E) کمتر از 5.4 مرتبه دارند. این موضوع که بر قیمت مناسب سهام در این بازار تاکید دارد علت اصلی محدود شدن نوسانات قیمتی در این بازار است.

با این حال، همانطور که پیشتر اشاره شده بود، در این شرایط رکودی جولان نوسان‌گیران در نمادهای کوچک کاملا قابل رصد است. این بازی خطرناک سبب شد تا در معاملات امروز نیز با وجود ثبات شاخص کل، شاخص کل هم‌وزن که در محاسبه آن ارزش بازار شرکت‌ها نقشی ندارد، رشد 0.17 درصدی را تجربه کند. به عبارت دقیق‌تر، تعداد نمادهایی که با رشد قیمت همراه شدند بیش از نمادهای منفی بود و در نتیجه افت نمادها با ارزش بازار بالاتر اجازه رشد شاخص کل را ندادند. به عنوان مثال، امروز، نماد «تاپیکو» با افت 2.5 درصدی، 57 واحد اثر منفی بر شاخص کل گذاشت، اما نماد کوچکی مثل والبر با افزایش 9.5 درصدی، فقط توانست 15.6 واحد اثر مثبت بر شاخص کل داشته باشد. این در حالی است که در شاخص کل هم‌وزن، اثرگذاری نمادها فارغ از اندازه بازار آنها است و در نتیجه اثرگذاری نمادهای یادشده به تغییرات قیمتی آنها وابسته است.

بد و خوب صنایع بورسی
بررسی‌ها نشان می‌دهد نسبت قیمت به درآمد متوسط بازار به کمتر از 5.4 مرتبه رسیده است که در مقایسه با متوسط تاریخی آن (6 مرتبه) رقم کمتری را نشان می‌دهد. حال با نگاهی جزئی‌تر به گروه‌های فعال بورس تهران مشاهده می‌شود 10 صنعت در این بازار حضور دارند که نسبت قیمت به درآمد آنها کمتر از 5.4 مرتبه است. به گزارش اقتصادی نیوز، گروه‌های مزبور عموما بزرگ هستند و در مجموع حدود 60 درصد ارزش کل بازار را در اختیار دارند. بنابراین، رکود بازار سرمایه بیشتر بر گروه‌های بزرگ اثر گذاشته و موجب تعدیل قابل توجه قیمت نمادهای آنها شده است، در حالی که در سمت مقابل، سفته‌بازی در بسیاری از گروه‌های کوچک موجب بالا ماندن قیمت‌ها و در نتیجه نسبت‌های P/E بالاتر از میانگین بازار در این گروه‌ها شده است.

در این میان می‌توان به گروه‌هایی مثل مخابرات، چندرشته‌ای صنعتی و محصولات شیمیایی اشاره کرد که به ترتیب با نسبت‌های قیمت به درآمد 3.7، 3.7 و 4.5 مرتبه، کمترین نسبت P/E را در میان صنایع بورسی به خود اختصاص داده‌اند. بانک‌ها، محصولات دارویی، سیمانی‌ها و لیزینگ‌ها نیز از دیگر گروه‌هایی هستند که نسبت قیمت به درآمد آنها بسیار مناسب است.

برخی ابهامات، نظیر تعیین نرخ خوراک گاز پتروشیمی‌ها، اختلافات مخابرات با شرکت زیرساخت و درخواست‌های متفاوت شرکت‌های پالایشگاهی با شرکت پالایش و پخش از جمله عواملی هستند که کاهش تمایل سرمایه‌گذاران برای ورود پرشور به این صنایع را سبب شده‌اند. با این حال، تجربه اخیر نشان می‌دهد در صورت شفافیت فضای اقتصادی-سیاسی (به ویژه مساله مذاکرات هسته‌ای) بار دیگر اقبال سرمایه‌گذاران به لیدرهای همیشگی بورس را به همراه دارد. بنابراین، سرمایه‌گذاران با نگاه بلندمدت می‌توانند از قیمت‌های مناسب فعلی بهره برند.

در معاملات امروز، در مجموع 15 صنعت با رشد قیمت همراه شدند و 19 صنعت با کاهش شاخص همراه بودند (در میان 37 گروه بورسی). در این میان، سایر معادن، کانی غیرفلزی و حمل و نقل به ترتیب با 2.6، 1.3 و 0.9 درصد رشد بهترین عملکرد را داشتند؛ از سوی دیگر، چاپ، استخراج نفت و گاز و وسایل ارتباطی به ترتیب با 4.6، 1.9 و 1.5 درصد افت، ضعیف‌ترین عملکرد معاملات روز دوشنبه را به خود اختصاص دادند.

رشد 33 درصدی یک نماد از ابتدای سال
رشد شاخص کل از ابتدای سال به 1.1 درصد رسیده است، این در حالی است که این میانگینی از عملکرد نمادهای بازار است و در این میان، بسیاری از شرکت‌ها مشاهده می‌شوند که عملکرد بسیار مناسبی داشتند. در این میان، عملکرد شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران قابل توجه است. به این ترتیب، «حکشتی» از ابتدای سال توانسته 33 درصد بازدهی را ثبت برساند. در این شرایط، بررسی‌ها نشان می‌دهد شرکت مزبور که در اوایل سال، نسبت قیمت به درآمد بیش از 26 مرتبه‌ای داشت، با تعدیل مثبت سودآوری، این نسبت را با وجود رشد قیمت‌ها به حدود 8.5 مرتبه رسانده است.

این همان شرایطی است که توجه صرف به نسبت قیمت به درآمد می‌تواند معامله‌گران را دچار خطا کند؛ به عبارت دقیق‌تر، برای شرکت‌هایی که به تغییرات قابل توجه سودآوری آنها امیدواری وجود دارد، نسبت قیمت به درآمد نمی‌تواند معیار مناسبی باشد، زیرا با تعدیل مثبت یا منفی سودآوری این نسبت به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیرد. اما به عنوان یک قاعده کلی، شرکت‌هایی که امیدواری به رشد سودآوری دارند، نسبت قیمت به درآمد بالایی دارند، زیرا سهامداران امیدوار هستند با تعدیل مثبت (افزایش مخرج کسر یا همان EPS) نسبت P/E نیز به سطوح تعادلی برگردد.

عملکرد از ابتدای سال، صنایع با کمترین نسبت قیمت به درآمد